Na een lange dag en avond steunden D66 en het CDA de ogenschijnlijk breedgedragen motie van wantrouwen van Geert Wilders niet. Is dat conformisme jegens de gevestigde orde of een strategische meesterzet?
In eerste instantie sprak iedereen inclusief ondergetekende boeh en bah over het niet doorpakken van Kaag. Tegelijkertijd kan het straks slim blijken dat Kaag samen met Hoekstra het op één na zwaarste middel inzet en niet het zwaarste. Rutte staat alsnog buitenspel.
Op deze manier hebben Kaag en Hoekstra met hun motie van afkeuring de gehele kamer aan hun zijde gekregen en zetten ze Rutte niet af, maar wel vast.
De VVD na Rutte heeft een immens electoraal probleem en het CDA heeft intern gedoe. Beide partijen krijgen voorlopig wat lucht en Kaag heeft de regie. De VVD kan beter een nieuw kabinet gedogen dan opnieuw de verkiezingen ingaan.
Paars-plus (plus CDA) is opeens een stuk reëler geworden, Rutte gaat overboord en Sigrid Kaag zou zelfs premier kunnen worden. Is dat de verdienste van Kaag? Misschien ten dele. De grootste verdienste komt van Rutte die zijn hand overspeeld heeft en Hoekstra die voorlopig het CDA kan redden.
Ik ben benieuwd wat Pieter Omtzigt ervan vindt. Het is in elk geval een frissige wind. Ik kan er natuurlijk ook volledig naastzitten met mijn analyse van deze hogere politiek…
Wouter Louwerens
Waardeer dit artikel!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.
