Het is inmiddels een Nederlandse traditie waar je de klok op gelijk kunt zetten; Zodra de islamitische vastenmaand ramadan begonnen is vinden populisten het nodig zich daar kritisch en onbehoorlijk over uit te laten. Tegenstrijdig genoeg lijkt de aanleiding vooral dat ze vinden dat er teveel aandacht aan de ramadan besteed wordt.
De staatsomroep vindt dat u alles moet weten over de ramadan.
Nederlandse feesten, daar heeft de NPO minder mee. Zwarte Piet moet kapot en over Pasen of Pinksteren zult u ze niet horen. https://t.co/ruNFU4rF7w
— Martin Bosma 🇬🇷 (@Martinbosma_pvv) May 6, 2019
Het is allemaal vrij voorspelbaar en potsierlijk. Het past in dezelfde traditie als de beweringen dat je elkaar geen vrolijk kerstfeest meer zou mogen wensen en dat paaseitjes afgeschaft zouden worden. Het is aantoonbare onzin, maar de populistische roeptoeters hebben er geen enkele moeite mee hun leugens te blijven herhalen, verdwaasd door hun angstdromen over islamisering en omvolking. Ik bedoel, ik begrijp best dat je geen zin hebt om naar The Passion te kijken, maar de stelling dat de NPO geen aandacht aan pasen besteedt is totale quatsch.
Ik mis mijn Nederland https://t.co/DBk6hW9DVQ – de nummer 1 positie best gelezen @metro – ik hou ervan. #COLUMN
— Ebru Umar #1 (@umarebru) May 7, 2019
Beroepsfortuynist Ebru Umar verhoogt de feestvreugde voor de ramadanbashers dit jaar met jeugdherinneringen aan een Nederland waar nog niemand ooit van de ramadan gehoord had en niemand wist wat een iftar was. Dat in tegenstelling tot nu, nu wordt een maand lang de wil van een minderheid opgelégd aan miljoenen Nederlanders en duwt de mainstream media ons de islam door de strot! Als dit je nog niet opgevallen was, kun je vaststellen dat je geestelijke gezondheid er beter aan toe is dan die van Ebru.
Wat vooral opvalt aan de traditionele bagger die moslims tijdens de ramadan over zich heen krijgen is dat de boze populisten nooit echt duidelijk maken wat nu precies hun probleem is met de islamitische vastenmaand. Je hoort nooit inhoudelijke bezwaren of een ideologisch betoog tegen de ramadan. De boosheid bestaat er alleen maar uit dat de ramadan aandacht krijgt. Daardoor kun je vaststellen dat de haat gevoed wordt door islamofobie of moslimhaat. Kortom, het ramadanbashen is niets anders dan onversneden racisme.
In één opzicht hebben de bashers wel gelijk. Er is inderdaad meer aandacht voor de ramadan de laatste jaren, steeds meer landgenoten schuiven wel eens aan bij een iftar. Gevolg van de oprukkende islamisering? Of zou het er iets mee te maken kunnen hebben dat één geloofsgroep in Nederland al twee decennia zo agressief aangevallen wordt dat steeds meer mensen dat spuugzat zijn?
Waardeer dit artikel!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.