Het Russische leger mag in Oekraïne dan een absolute overmacht hebben als het op groot materieel aankomt, toch blijkt het moeilijk vechten tegen schoudergevuurde anti-tankwapens en luchtdoelraketten. Voorzien van groot materieel kunnen de Russen relatief gemakkelijk infrastructuur, fabrieken, woonwijken en zelfs hele steden vernietigen. Echter, zonder de inzet van niet-gemechaniseerde grondtroepen is groot materieel betrekkelijk weerloos tegen schoudergevuurde anti-tankwapens en luchtdoelraketten. En laten dat nu net de wapens zijn die de Westerse bondgenoten in groten getale aan Oekraïne leveren.
De grote kracht van het Oekraïense leger in dit conflict is zijn mobiliteit en zijn mensen op de grond. Kleine groepjes bewapend met anti-tankwapens en luchtdoelraketten zijn in staat om bliksemsnel toe te slaan en zich weer even snel terug te trekken. Dit is een vorm van klassieke guerrilla-oorlogsvoering.
Blitzkrieg verzandt in klassieke guerrilla-oorlogsvoering
De Russische militaire leiding lijkt zich volledig blind te hebben gestaard op een Blitzkrieg-scenario, door er vanuit te gaan dat een overmacht aan groot materieel de Russen vlot de overwinning op Oekraïne zou bezorgen. In het geval van oorlogsvoering tegen een zwakkere partij (asymmetrische oorlogsvoering) blijken niet-gemechaniseerde grondtroepen echter effectiever, omdat deze beter kunnen optreden tegen vormen van guerrilla-oorlogsvoering.
Als de Russen überhaupt al over niet-gemechaniseerde grondtroepen beschikken, dan hebben ze deze waarschijnlijk grotendeels achtergehouden uit angst voor snel oplopende personele verliezen. Daarnaast is Oekraïne sowieso veel te groot om op grote schaal niet-gemechaniseerde grondtroepen in te zetten. Als gevolg van deze opstapelende en kolossale inschattingsfouten hebben de Russen inmiddels precies gekregen waar ze zo bang voor waren. Namelijk enorme personele verliezen, maar dan voornamelijk binnen hun lichte infanterie (pantserwagens), cavalerie (tanks) en luchtmobiele infanterie (luchtondersteuning) als gevolg van de onophoudelijke aanvallen met schoudergevuurde anti-tankwapens en luchtdoelraketten.
De kleren van de Keizer
Op het eerste gezicht lijkt het volstrekt onbegrijpelijk dat Russische militaire strategen dit niet hebben voorzien. Derhalve is het waarschijnlijker dat Russische militaire strategen hebben besloten dat het veiliger is om een volstrekt onberekenbare dictator als Poetler vooral niet tegen de haren in te strijken. Op deze manier is Poetler vooral een gevangene geworden van zijn eigen verwrongen ideologie, hoogmoed en ziekelijke arrogantie. Helaas moeten ontelbare mensen daarvoor een hele hoge prijs betalen.
Drama in de Donbas aanstaande
Hoe het nu verder gaat? De Russen zullen koste wat het kost de Donbas willen veroveren. Persoonlijk geloof ik echter niet dat het Russische leger in staat is om zijn strategie van oorlogsvoering wezenlijk te veranderen. De Russische strategie van oorlogsvoering is namelijk gebaseerd op militair overmachtsdenken en de daarmee gepaard gaande arrogantie. Het veroveren van de Donbas gaat Rusland waarschijnlijk alleen maar lukken tegen hoog oplopende personele verliezen van misschien wel tegen de 15 á 25 procent aan Russische manschappen.
Mooie leider, als deze bereid is om zoveel van zijn eigen manschappen op te offeren voor een persoonlijke hersenschim van modern imperialisme. Just another historic freak!
Art Huiskes (onderzoeksjournalist)
