Closeread: Pro-Israël zonder excuses

Vorige week publiceerde het Nieuw Israëlitisch Weekblad (NIW)  bij monde van hoofdredactrice Esther Voet en columnist Bart Schut een curieuze verklaring voor de pro-Israël houding van het NIW. Het is een voorbeeld geworden van de standaard werkwijze van de onvoorwaardelijke pro-Israëlloby in Nederland die derhalve een closeread verdient om een en ander in juiste perspectief te zetten. Daar gaan we:

Met het oog op de steeds eenzijdiger wordende belichting van het Palestijns-Israëlische conflict in de Nederlandse pers, kiest NIW onomwonden de zijde van de Joodse staat. Uiteraard met ruimte voor kritiek, maar absoluut zonder schaamte.

Een vrij overbodige intro. Sinds Esther Voet weer aan het roer van het NIW staat en Bart Schut meenam, staat het ooit serieus genomen oudste weekblad van Nederland vooraan in de onvoorwaardelijke pro-Israëllobby. Er is bij het NIW inderdaad ruimte voor kritiek op de staat Israël met één uitzondering: het Israëlisch-Palestijns conflict. Daar moet ten alle tijden de staat Israël uit de wind gehouden worden en het Palestijnse volk als vijand gedemoniseerd worden.

Wie slechts de reguliere Nederlandse dagbladen leest of journaals kijkt, zou kunnen denken dat het Israëlische leger dit weekeinde zonder duidelijke oorzaak of aanleiding de Gazastrook onder vuur heeft genomen. Of dat de IDF dit deed omdat het de ‘vreedzame’ demonstraties over ‘de bezetting van Palestina’ beu is. Of gewoon omdat het kan. Context en chronologie schitteren steeds vaker door afwezigheid wanneer de Nederjournalistiek zich in de strijd tussen Israël en Hamas mengt. Of eigenlijk moet je zeggen: in de strijd tussen Israël en ‘het Palestijnse volk’, want dat de terreurbeweging ieder aspect van ‘het verzet’ vanuit de Strook tegen de Joodse staat strak in handen houdt, is iets dat u steeds minder vaak terugvindt in onze kranten en nieuwsbulletins.

Daar hebben we de eerste leugen in het stuk van Voet en Schut. Dat ‘ieder aspect van het verzet in Gaza strak in handen in van Hamas’ is bezijden de waarheid. Dit is slechts een van de vaste tactieken van de pro-Israëllobby om het Palestijnse volk als terroristen te framen. De demonstraties die over de hele linie inderdaad zeker niet vreedzaam waren maar ook zeker geen gevaar voor Israëlische burgers, zijn tot stand gekomen als grassroots beweging waar Hamas bij gebleken succes gebruik van heeft gemaakt. Hoe? Het Israëlische leger begon vanaf de eerste demonstratie met scherpschutters demonstranten neer te schieten die geen enkel gevaar voor het Israëlische leger of Israëlische burgers vormden. Uiteraard liet Hamas als verderfelijke terreurorganisatie deze kans op – hoe cynisch ook – goeie PR of slechte PR voor Israël niet lopen. Context en chronologie schitteren bij Voet en Schut eveneens altijd door afwezigheid. Niet uitsluitend vanwege onkunde zoals regelmatig bij de MSM het geval is maar omdat dat de bedoeling is van propaganda.

Over de hele linie was dit weekend te lezen dat Israël de grootste bommencampagne tegen Gaza sinds operatie Protective Edge in 2014 uitvoerde. Om erachter te komen waarom Israël dat deed moesten lezers en kijkers veel verder kijken. Dat de grensstreek aan de Israëlische kant al weken in brand staat, dat de inwoners van kibboetsen, dorpen en steden langs de grens hun weekeinde in de schuilkelders doorbrachten, dat Hamas bijna tweehonderd raketten lukraak afschoot in de hoop zoveel mogelijk Joodse burgerslachtoffers te maken – in de meeste gevallen zocht de nieuwsconsument er vergeefs naar.

Maar gelukkig was daar de pro-Israëllobby die via sociale media werkelijk ieder alarm, iedere ‘raket’, iedere ‘terreurvlieger’ tot vervelens toe meldde. Natuurlijk werd dit ook wel in de reguliere media vermeld maar niet genoeg volgens Voet en Schut. Een andere vaste werkwijze van de onvoorwaardelijke pro-Israëllobby is namelijk het onaflatend blijven bekritiseren van alle media en op alle slakken zout leggen wat betreft berichtgeving over Israël die niet strookt met de propaganda ‘hasbara’ die vanuit het Israëlische ministerie van ‘strategische zaken’ voorgeschreven wordt. De blunders van de NOS die inderdaad geregeld voorkomen, uitvergroten en vervolgens framen dat dit representatief zou zijn voor ‘de Nederlandse media’. De branden vanwege de ‘tereurvliegers’ (ja ‘vliegers’) en de kortstondige raketbeschietingen van vorige week, hoe erg ook, eisten geen enkel Israëlisch slachtoffer. In de weken daarvoor werden wel ongeveer 150 Palestijnen door scherpschutters doodgeschoten waaronder kinderen, journalisten en ambulancemedewerkers. De standaard reactie van Voet en Schut op dit soort burgerslachtoffers was de leugen dat ze in opdracht van Hamas handelden en terroristen zouden zijn.

Dat de Israëlische reactie op de eindeloze barrage van vliegers met brandbommen, mortiergranaten en raketten er een was van buitengewone terughoudendheid – ook die informatie bleef de Nederlandse pers u grotendeels schuldig. Kunt u zich een ander leger op aarde voorstellen dat zijn burgerbevolking dag in dag uit laat bestoken door terroristen die gezworen hebben het land te vernietigen en zijn bevolking de zee in te drijven? Als de IDF dat wilde, kon het Gaza in een paar weken tijd veranderen in een smeulende woestenij. In plaats daarvan beantwoordt het land de agressie met een uiterst beperkt aantal luchtaanvallen op de infrastructuur van die terroristen en waarschuwt dan ook nog eens van tevoren, om het aantal (burger-) slachtoffers tot een minimum te beperken.

Nogmaals voor de ‘vuurvliegers’ en kortstondige beschietingen vanuit Gaza heeft het Israëlische leger al 150 Palestijnen neergeschoten en duizenden verwond. Hoe zat dat ook al weer met chronologie en context? Waar is hier de context over dat Gaza al bijna 10 jaar de grootste openluchtgevangenis ter wereld is. Waar door de Israëlische blokkade en controle over zee- en luchtruim de bevolking als collectieve straf voor het verkiezen van de terreurorganisatie Hamas in 2007 op de rand van een erbarmelijk levenstandaard gehouden wordt. En wat betreft de borstklopperij over de IDF en hun zogenaamde terughoudendheid, in de afgelopen tien jaar heeft het Israëlische leger drie keer in 2008, 2012 en 2014 Gaza in een smeulende woestenij veranderd met duizenden onschuldige burgerslachtoffers. “Mowing the lawn’ noemen ze dat in het Israëlische leger en rechtse media. Overigens werden de laatste raket beschietingen direct beantwoord met tactische bombardementen in Gaza waarbij vorige week twee onschuldige voetballende Palestijnse jochies de dood vonden.

Natuurlijk is er geen leger, waar dan ook op deze planeet, dat de voortdurende aanvallen op zijn burgerbevolking zou toestaan. Toen de Amerikanen op 11 september 2001 werden getroffen door één terreuraanval – toegegeven, een verwoestende – begonnen zij bijgestaan door bondgenoten als reactie twee oorlogen: één die acht en een half jaar duurde en één waarvan na zeventien jaar het einde nog steeds niet in zicht is. Geschatte aantal dodelijke slachtoffers van de strijd in Irak en Afghanistan: ergens tussen de 250.000 en de 750.000. En dan tellen we het halve dozijn andere landen waar de Amerikanen hun commando’s en drones op af stuurden niet eens mee. O, en sinds 9/11 heeft niet één Amerikaanse burger ook maar een seconde in een schuilkelder hoeven doorbrengen.

Ha, hier hebben we weer een standaardtactiek van de onvoorwaardelijke pro-Israëllobby: onzinnige vergelijkingen maken als drogreden. Er zijn overigens ook ‘legers’ die amper middelen hebben om terug te slaan na herhaaldelijke aanvallen op de burgerbevolking. Die laten dan vliegers op met brandbommen en schieten af en toe huis tuin en keuken raketten –hoe afkeurenswaardig ook- die zelden dodelijke slachtoffers maken.

In naam van veiligheid

En dan hebben we het nog over een relatief beschaafd land. Wat dacht u van het Russische optreden in Oekraïne, van de Turkse inval in Syrië en de manier waarop de Turken met name de Koerden vermoorden, van hoe Myanmar de Rohingya vervolgt of van hoe de Saoedi’s en hun bondgenoten het straatarme Jemen naar het stenen tijdperk bombarderen? Of van hoe de nationale legers van Iran, Venezuela en Nicaragua nota bene hun eigen bevolking afslachten bij vreedzame protesten? Allen moorden zij er lustig op los in naam van nationale veiligheid, waar Israël – het enige land in dit lugubere rijtje dat wél echt en dagelijks in zijn voortbestaan wordt bedreigd – keer op keer zijn uiterste best doet de verliezen van de vijand en zeker van de burgerbevolking zo laag mogelijk te houden.

Een valse vergelijking als drogreden en een leugen. Wat er in Oekranië of Jemen gebeurd is inderdaad vreselijk maar dat heeft niets met het Israëlisch-Palestijns conflict te maken. De stelling dat Israël als enige land in dit rijtje wel in zijn voortbestaan bedreigd wordt is natuurlijk bespottelijk. We hebben het hier over Israël en Gaza. Context is belangrijk toch? Hamas vormt op geen enkele manier een bedreiging voor het voortbestaan van Israël. De terreurorganisatie ligt al jaren tegen de touwen en hun terreur als verzet tegen het verreweg machtigste en technologisch meest geavanceerde leger in de regio is hoe afkeurenswaardig ook vooral symbolisch. Brandende vliegers tegen joint strike fighters. Ook als we het hele Midden-Oosten in ogenschouw nemen wordt Israël op geen enkele manier in haar voortbestaan bedreigd. Hezbollah en Iran zijn waar het een conventionele oorlog aangaat geen partij voor het Israëlische leger en haar bondgenoot door dik en dun de VS. Hoewel zij serieuze schade aan kunnen richten in Israël en zij altijd gillen dat ze Israël gaan vernietigen vormen zij geen bedreiging voor het ‘voortbestaan’ van de staat Israël. Stel dat het Iran lukt om een kernbom te ontwikkelen? Er staan reeds een stuk of honderd Israëlische kernbommen op Iran gericht. Israël is het enige land ter wereld dat in het geheim een kernwapen ontwikkelde zonder dat de internationale gemeenschap zich er mee bemoeide. Israël is ook de enige kernmacht ter wereld die geen onderdeel is van het non-proliferatie verdrag. Los van de bizarre kwaadaardige retoriek van de Ayatollahs, zelfmoord zullen ze niet willen plegen. De enige echte bedreiging voor het voortbestaan van Israël komt van binnenuit. Vijftig jaar brute bezetting en kolonisatie van de Westbank en Gaza (kolonisatie tot 2005) tegen het internationaal recht in heeft het ooit rechtvaardige idee van het zionisme vergiftigd. Onder steeds rechtsere regeringen is Israël met de vorige week aangenomen ‘Natiestaatwet’ de facto een apartheidsstaat geworden, nu ook binnen de zogenaamde groene lijn. Vrijheid van meningsuiting, een van de laatste liberale bastions van ‘democratisch’ Israël staat zwaar onderdruk voor mensen en organisaties die de aanhoudende bezetting en kolonisatie bekritiseren. De macht van de ultra-orthodoxen, nationaal religieuzen waaronder de steeds gewelddadiger wordende kolonisten op de Westbank is groeiende. Israël isoleert zich steeds verder van de liberale democratische internationale gemeenschap en de diaspora zonder wie Israël als staat gedoemd is ten onder te gaan. Echter al dit soort zaken zijn anathema voor de onvoorwaardelijke pro-Israëllobby dus over de werkelijke bedreiging voor het voortbestaan van Israël, die van binnenuit, zal je Voet en Schut, zelden horen en alleen buiten de context van het Israëlisch-Palestijnse conflict.

Twee, herstel: mogelijk twee Gazanen kwamen dit weekeinde om het leven. Terwijl de moordpartijen in de hierboven genoemde landen dag in dag uit doorgaan. Maar daarover blijft het stil. Wanneer las u voor het laatst in uw krant een bericht uit Afrin, wanneer zag u voor het laatst een reportage uit Sanaa bij Nieuwsuur? No Jews no news, het begint een cliché te worden, maar is daarom nog niet minder waar. De afgelopen jaren werden duizenden, mogelijk tienduizenden Palestijnen afgeslacht. Niet in Israël, maar een land verderop, in Syrië. Heeft u er iets over gehoord, gezien of gelezen? Misschien heeft u goed opgelet en heeft u iets meegekregen over de hongersnood in het Yarmouk-vluchtelingenkamp, maar daar blijft het wel bij. Het gaat de Nederlandse journalistiek in steeds mindere mate om wie het slachtoffer is, maar meer en meer of de dader het juiste profiel heeft. En als dat profiel Joods is, reken er dan maar op dat het groot wordt gebracht – en liefst met zo weinig mogelijk nuance.

Weer een valse vergelijking als drogreden en een smerig frame. De context is hier het Israëlisch-Palestijns conflict. Een van de redenen dat Israël en haar continue ongelijke strijd tegen de Palestijnen onevenredig veel aandacht krijgt, is het feit dat dit het langst lopende conflict in de moderne geschiedenis is. Daarnaast is Israël oorspronkelijk een ‘westers’ land dat op allerlei manieren verbonden is met Europa. En hoewel Israël een bondgenoot is en als enig niet Europees land allerlei speciale economische en culturele rechten in haar samenwerking met Europa geniet, weigert zij zich aan de internationale rechtsregels te houden die de basis van die samenwerking vormen. Echter deze drogreden hoeft zoals gezegd helemaal niet weerlegd te worden want ze wordt slechts gemaakt door Voet en Schut om op een smerige manier antisemitisme te impliceren. ‘No jews, no news’. We hebben het hier echter over de staat Israël. Dat gelijk stellen aan ‘de joden’ doen Voet en Schut hier zelf. Zij doen dit continu om de antisemitisme kaart te kunnen spelen. De heilige graal van de onvoorwaardelijke pro-Israëllobby. In feite beschuldigen Voet en Schut hier ‘de Nederlandse journalistiek’ (allemaal en iedereen!) van antisemitisme.

De crux

Waarom dit is? Er is een combinatie van factoren in het spel. Ja, er is in sommige gevallen sprake van antizionisme. Maar vaker zal de journalist van nature de zijde van de underdog kiezen, en dat is op dit moment de Palestijn. Wat maakt het dan nog uit dat Israël omringd is door honderden miljoenen Arabieren, Perzen en andere moslims die er slechts op wachten dat de Joodse staat even iets minder op zijn hoede is? En nog vaker is er sprake van anti-Arabisch racisme bij de collega’s. Immers, Israël wordt gezien als een beschaafd, westers land en die Palestijnen, ach… daar kun je nog niet te veel beschaving van verwachten dus zouden de Joden beter moeten weten.

Ja in sommige gevallen zal er sprake zijn van antizionisme, iets dat voor mensen als Voet en Schut synoniem is voor antisemitisme, maar verreweg de meeste criticasters van het steeds verder naar een geweldadige apartheidsstaat afglijdende Israël onderschrijven het bestaansrecht van Israël en streven naar een democratisch Israël binnen de groene lijn voor al haar burgers. Dit zijn in feite zionisten maar worden door Voet en Schut com suis standaard als antizionisten of antisemieten geframed om maar niet in discussie te hoeven gaan over de kern van de zaak. Het ‘honderden miljoenen Arabieren’ argument is natuurlijk een wel heel erg gedateerde cliché drogreden. De geopolitieke situatie ligt inmiddels geheel anders. Israël heeft vredesverdragen met Egypte en Jordanië en is in haar onaflatende strijd tegen Iran de bondgenoot van Saudi-Arabië (ja maar Jemen!) en de meeste Golfstaten. Syrië en Irak liggen in puin en als de geschiedenis ons iets geleerd heeft sinds de oprichting van de staat Israël is dat de Arabische wereld niets geeft om de Palestijnen en hun recht op zelfbeschikking. En ‘de Palestijn’ is sinds de oprichting van de staat Israël de underdog en dat zal op de door Israël ingeslagen weg alleen nog maar erger worden. Aan het eind van deze alinea proberen Voet en Schut zowaar een gekunsteld nieuw argument in te brengen. Betuttelracisme jegens de Palestijnen zou voor onevenwichtige berichtgeving over het conflict. Israël (nee niet ‘de Joden’ maar Israël!) zou als westers land beter moeten weten. Nee, er bestaat zoiets als internationaal recht en oorlogsrecht. Israël lapt dat recht die de spelregels vormen voor democratische westerse staten al 50 jaar aan zijn laars ten behoeve van een Groot-Israël gedachte waarvan de Palestijnen het slachtoffer zijn.

Waarmee we bij de crux van dit epistel aankomen: het NIW zal blijven weigeren aan deze eenzijdigheid en het meten met twee maten mee te werken.

Bij ons leest u de feiten, van beide zijden. En als die feiten slecht uitkomen in het Israëlische verhaal krijgt u ze toch gewoon. U zult bij het NIW weinig vrienden van de huidige regering-Netanyahu vinden, of van het nederzettingenbeleid, of van de eenstaatoplossing. Maar waarin wij ons onderscheiden van de het overgrote deel van de Nederlandse pers is in de grondhouding dat Israël keer op keer zijn bestaansrecht en zijn recht op zelfverdediging moet rechtvaardigen. Als enige land op aarde. En als enige land op aarde wordt van Israël geëist dat het na militaire overwinningen moet toegeven aan de eisen van de vijand.

Een leugen en een stropop. Het NIW onder Voet en Schut brengt nooit feiten die binnen de context van het Israelisch-Palestijnse conflict nadelig zouden zijn voor Israël. De onvoorwaardelijke pro-Israëllobby waarvan het NIW helaas een van de vlaggendragers is geworden, werkt actief mee aan het delegitimeren van iedereen die kritiek heeft op Netanyahu en de illegale kolonisatie van de Westbank. Dat is best vreemd gezien Voet en Schut beweren dat er weinig vrienden van de huidige extreem rechtse Israëlische overheid te vinden zijn bij het NIW. Dat binnen ‘de Nederlandse pers’ de grondhouding heerst dat Israël keer op keer zijn bestaansrecht en recht op zelfverdediging moet rechtvaardigen is een leugen en een stropop. Nogmaals, het overgrote deel van de Nederlandse pers erkent het bestaansrecht van Israël als democratische staat binnen de groene lijn. Dat alleen van Israël verlangd wordt dat zij na militaire overwinningen moet toegeven aan de eisen van ‘de vijand’ is wederom een verdraaiing van de waarheid. Met Syrië en Libanon is Israël officieel nog altijd in oorlog. Met Jordanië en Egypte zijn vredesverdragen gesloten onder de vleugels van de VS waar bij Egypte het principe land

voor vrede werd gehanteerd in het belang van de veiligheid van de staat Israël. Aan ‘de eisen’ van de Palestijnen die binnen het machtsevenwicht van het conflict nooit iets te eisen hebben gehad, is Israël zelden tegemoet gekomen. De zogenaamde Oslo-akkoorden waarbinnen dit plaats had moeten vinden zijn mede door Netanyahu (en Hamas en andere extremistische Palestijnse groeperingen) vanaf 1996 actief de nek omgedraaid ten behoeve van de voortgaande kolonisering van de Westbank. Sinds de Oslo akkoorden is het aantal illegale kolonisten op de Westbank ondanks protest van de hele internationale gemeenschap inclusief de VS voor Trump verdriedubbeld.

Israël is en blijft de enige pluriforme, multiculturele en democratische rechtsstaat in het Midden-Oosten. En paradoxaal genoeg het enige land in de regio waar Palestijnen stemrecht hebben. Of waar de LGBT-gemeenschap ieder jaar weer een spectaculaire pride kan organiseren. Waar wetenschap en innovatie het land een voor de regio (en misschien wel de wereld) ongekende bloei hebben gebracht. Waar religieus extremisme bestaat, maar waar de overgrote meerderheid van de bevolking seculier is. Waar vrouwen een positie hebben die uniek is in dat deel in de wereld en waar kunst en cultuur op hoog niveau staan. Waar een onafhankelijke rechterlijke macht bestaat die regelmatig zijn verantwoordelijkheid neemt en de politiek terugfluit.

Sinds vorige week toen de controversiële ‘Natiestaat wet’ werd aangenomen als eerste stap op weg naar een volledige apartheidsstaat, is Israël binnen de groene lijn bij wet geen democratische rechtsstaat meer voor al haar burgers. In de praktijk zijn Palestijnse Israëliers (nu 20% van de bevolking) sinds de oprichting van de staat Israël altijd tweederangs burgers geweest maar nu is officieel bepaald dat de staat Israël niet van hen is maar alleen van het ‘Joodse volk’. Israël is binnen de groene lijn in veel opzichten een succes en ja Palestijnse-Israëliers hebben het in alle opzichten beter dan hun volksgenoten op de Westbank en omringende landen. Echter op de Westbank voert Israël een gewelddadig apartheidsbewind ten behoeve van de verdere illegale kolonisatie – en uiteindelijke annexatie want die zit er aan te komen met de nieuwe wet -van de zogenaamde C-gebieden aldaar. Gaza dat volgens internationaal recht nog steeds bezet gebied is, is inmiddels de grootste openlucht gevangenis ter wereld met Israël als bijzonder hardvochtige gevangenisbewaarder. Het hooggerechtshof staat steeds verder onder druk van de extreem rechtse Israëlische overheid net als alle liberale democratische krachten die nog slechts een minderheid vormen in Israël. Nogmaals deze ontwikkelingen zijn het echte gevaar voor het voortbestaan van de staat Israël.

Maar vooral is Israël een Joodse staat en moet dat ook blijven. Omdat de staat een levensverzekering is voor elke Jood op aarde. Een levensverzekering die hen niet of nauwelijks wordt gegund door haters van rechtse, linkse of islamitische huize. Wie Israël het recht ontzegt zich te verdedigen, ontzegt de Joden het recht te leven. Dat is anno 2018 nog net zo waar als in 1948. Dit is de context waarin wij het Arabisch-Israëlische conflict zien, wij hebben niet de luxe er een andere insteek op na te houden. Daarom verontschuldigen wij ons niet voor onze pro-Israëlische grondhouding. Het zou andere media sieren even eerlijk te zijn over hun anti-Israëlische instelling. Nogmaals, dat betekent niet dat u bij ons vergeefs zult zoeken naar kritiek op de Joodse staat. Integendeel, er is geen ander medium in Nederland dat zo veel heeft gepubliceerd over de corruptieschandalen rond de regering en familie Netanyahu. Waar de ultraorthodoxie in Israël intolerant is tegen seculiere of liberale Joden zullen wij de eersten (en vaak de enigen) zijn om dat aan de kaak te stellen. En wanneer in het conflict met de Palestijnen de IDF uit de bocht vliegt, zullen wij ook dat brengen. Eerlijk en onverbloemd.

Voet en Schut zijn op hun wenken bediend want zoals eerder vermeld is Israël met een nieuwe basiswet die moeilijk te herroepen valt uitsluitend de staat voor het Joodse volk geworden. Daarmee is helaas wel een einde gekomen aan de pluriforme westerse democratie die Israël wenste te worden aan de hand van de woorden die Ben-Goerion uitsprak in de onafhankelijkheidsverklaring in 1948. De met het ‘levensverzekering argument’ opgevoerde bizarre stelling en het kwaadaardige frame ‘Wie Israël het recht ontzegt zich te verdedigen, ontzegt de Joden het recht te leven’ is opnieuw een gelijkstelling van Israël en ‘de Joden’ die antisemitisme dat het NIW altijd met veel overdrijving oppompt om het vervolgens te bestrijden in de hand werkt. En nogmaals, vrijwel niemand in de Nederlandse pers ontzegt Israël het recht om zichzelf te verdedigen. Maar een ongewapende ambulance medewerker die gewonden verzorgt in Gaza en gericht door een scherpschutter vanuit beschermde positie vermoord wordt, is geen zelfverdediging. Wel stelt de Nederlandse pers vragen wat betreft proportionaliteit van Israëls zelfverdediging wat een volstrekt normale zaak is binnen een conflict waarin Israël op alle fronten oppermachtig is. Dat Voet en Schut beweren niet de luxe te hebben om het conflict anders dan op hun kritiekloze wijze te interpreteren is een gotspe waar ik verder geen aandacht aan zal schenken. Zoals de laatste zinnen weer aantonen hebben zij een echt totaal verwrongen beeld van hoe zij zich manifesteren in de media

Maar wij weigeren te doen alsof Hamas, Hezbollah, Iran en Israël één pot nat zijn. Wij stellen het leger van de Joodse staat niet gelijk aan terroristen of staten die van de export van terreur hun core businesshebben gemaakt. Wij geloven niet alles wat de spin doctors in Jeruzalem en Tel Aviv ons voorschotelen, maar wij wéten dat waar de propagandisten in Gaza, Ramallah, Beiroet of Teheran mee aankomen, grotendeels verzonnen, gelogen of overdreven is. Daarin onderscheiden wij ons van het gros van de Nederpers en dat zullen wij ook blijven doen. Zonder excuses.

Niemand in de Nederlandse pers stelt dat Hamas, Hezbollah, Iran en Israël ‘één pot nat zijn’. Binnen de context van het Israëlisch Palestijns conflict blijven Voet en Schut altijd netjes binnen de lijntjes van de op het Israëlische ministerie van Strategische zaken uitgezette tactiek en nogmaals, kritiek is alleen mogelijk buiten deze context. De stelling dat Voet en Schut als enige in tegenstelling tot ‘de Nederpers’ wel de propaganda van Hamas com suis doorzien is weer een flagrante beledeging van collega’s die zich met de berichtgeving over Israel en de Palestijnen bezighouden. Excuses zouden juist op zijn plaats zijn hier.

Dus lees het NIW als u een ander geluid wilt horen. Als u met ons gelooft dat Israël net zo veel bestaansrecht heeft als iedere andere staat op aarde en dat deze staat het recht heeft zich te verdedigen. En wanneer u – met ons – meent dat de woorden van de legendarische Golda Meïr over Het Conflict ook anno 2018 nog de waarde bezitten die zij hadden in de jaren veertig, vijftig, zestig of zeventig: “Er zal vrede komen wanneer de Arabieren net zo veel van hun kinderen houden als dat zij ons haten.

Nee dus. Als je het NIW leest krijg je onvervalste onvoorwaardelijke pro-Israëllobby propaganda, stropoppen, leugens en frames ten behoeve van de verdere illegale kolonisatie van de Westbank met af en toe een verdwaalde kritische column van Hans Knoop over Netanyahu buiten de context van het Israelisch-Palestijns conflict. Ik geloof dat Israël net zoveel bestaansrecht heeft als iedere andere staat op aarde en net als iedere staat heeft zij het recht zichzelf te verdedigen. Echter, ik geloof óók dat Israël net als alle andere westerse democratische staten zich te houden heeft aan internationaal recht, mensenrechten en oorlogsrecht om bij de club van democratische staten te mogen blijven horen en daar de economische vruchten van te plukken. De bezetting en illegale kolonisatie van de Westbank en het in stand houden van de vreselijke toestand in Gaza hebben weinig meer met zelfverdediging te maken. Dat Voet en Schut met een anachronistische slogan van Golda Meïr afsluiten – een slogan die in de basis racistisch is – verbaast me niets. Want zoals de rest van de onvoorwaardelijke pro-Israëlloby in Nederland is het aanwakkeren van vreemdelingenhaat, moslimhaat en daarmee in het verlengde Palestijnenhaat ten behoeve van Israël een vaste tactiek geworden.

Jan Tervoort, Amsterjan