Ik lees op Twitter dat ik te beklagen val, dat ik ‘mijn eigen gemeenschap (hier werd het woord ‘volk’ op het laatste moment geschrapt) intens haat’, en dat ik misbruikt word door anderen, ‘die mij niettemin haten omdat ik jood ben’.
Het tegelijkertijd uitstervende én radicaliserende @EAJGnieuws vergelijkt het enige Joodse weekblad van ons land met Der Stürmer en mij met oorlogsmisdadiger Julius Streicher.
Hoofdred. @Esther_Voet vraagt Jaap Hamburger hoe ver zijn clubje nog kan zinken. https://t.co/6L3Pa7eKVK— Bart Schut (@bpschut) January 9, 2020
Maar er daagt verlossing: de adjunct-hoofdredacteur van het Nieuw Israëlietisch Weekblad, Bart Schut, de twitteraar in kwestie, door Een Ander Joods Geluid eerder Bart ‘Streicher’ Schut genoemd, “zou mij – ‘uit diep medelijden’ – willen omhelzen en troosten”. Dank voor het aanbod, maar liever zou ik tot mijn dood – en in het hiernamaals nog – ratten, maden en schorpioenen eten, dan dat te laten gebeuren, zo’n omhelzing, zelfs een virtuele.
Dat ‘Streicher Schut’, dat is op 13 december inderdaad getweet door EAJG, maar was bijvangst; het ging EAJG om de obsessieve speurtocht van Schut naar ‘antisemieten’. ‘Richt je pijlen eens op de Kerstman’, was ons advies. Want zoals ooit de verachtelijke Streicher overal ‘joden’ ontwaarde, zo ziet Schut overal ‘antisemieten’.
Maar vooruit – we schrappen het kennelijk aanstootgevende Bart Streicher Schut, en vervangen het door Bart Streichholz Schut, omdat Bart zo graag vuurtjes opstookt en ‘antisemieten’ afbrandt. Hoewel: op 29 maart 2019 heeft hij het toen oplaaiend vuurtje rond zijn ideologische geestverwant Annabel Nanninga en de serie tweets waarmee zij over een aantal jaren àlle joden met wellust en venijn schoffeerde, juist uit alle macht getracht te blussen. Hier, voor wie het wil nalezen: https://niw.nl/ik-ben-het-probleem-niet/.
Schut, de adjunct van het NIW, het Nare Inconsequente Witwasblaadje. Laat dit indalen: Nanninga bruuskeert bij herhaling heel joods Nederland, en krijgt als tegenprestatie een uiterst welwillend vraaggesprek in de kolommen van het NIW. EAJG drijft één keer de spot met Schut, en hij en zijn hoofdredacteur staan op hun achterste benen, en gebruiken Twitter en het NIW, nú om hun persoonlijk gram te halen.
Voor wie zich hierover verbaast: elke ‘Israëlfan’ kan rekenen op clementie van de Israëllobby, elke Israëlfanaat op absolutie.
EAJG gaat intussen verder op het pad der verzoening: we schrappen de toevoeging Streicher niet alleen, we kennen Bart ook een extra – joodse – ere-voornaam toe: Julius, als bonus en dank voor zijn onversneden ultrazionisme. Bart Julius Schut.
Is het nou weer helemaal goed tussen ons, Bart, ook zonder omhelzing?
Ik heb ook nog te maken gekregen met de melodramatische bazin van Schut, hoofdredacteur Voet. “Je noemt het NIW ‘Der Stürmer’” – het rabiaat antisemitische krantje van Streicher – riep Voet in diepgevoelde verontwaardiging door de telefoon, “en mij noem je Eva Braun. Hoe kan jij zoooo dieppp zinken?” En dat drie keer, met een dictie die haar zonder auditie zou hebben verzekerd van een plaats op de toneelschool.
Eva Braun? Der Stürmer? Het telefoontje kwam op een ochtend, Voet moet ontwaakt zijn geweest uit een nachtmerrie. “Jaaa, ‘Der Stürmer’, want je noemt het NIW een schendblaadje.” Natuurlijk heeft EAJG dat nooit en te nimmer bedoeld, laat staan geschreven.
Schut herhaalt echter deze volkomen zelfverzonnen aantijging in een andere tweet. Eerlijkheid is ver te zoeken, en logica blijft een moeilijk vak. ‘Der Stürmer’ was met stip het meest walgelijke schendblad ooit verschenen. Maar niet elk schendblaadje is van dat onderwereld- en waanzinkaliber.
Nog verder bewandelt EAJG het pad der verzoening: het wil ook hoofdredacteur Esther Voet tegemoet komen. De basis is er, zij schreef immers: “Ik heb altijd respect gehad voor EAJG-voorman Jaap Hamburger.” Dat respect moet wel de reden zijn dat zij haar Twitteraccount al snel heeft geblokkeerd, voor mij. Respect op zijn Voets, oftewel:‘toegang niet gewenst’.
Valt ‘schendblaadje’ verkeerd? Dan noemen we het toch een parochieblad, omdat het star gericht is op de joodse navel, of een propagandablad, omdat het braaf jaar in jaar uit de Israëlische ‘talking points’ herkauwt.
Of we noemen het een ‘vijgenblad’, want dat is het ook: voor alle misdaden die Israël het Palestijnse volk aandoet, 24/7/365. Aanhoudend nachtelijk Israëlisch paramilitair politiegeweld in Issawye bij Jeruzalem? Ontvoering en detentie van Palestijnse kinderen? Marteling van gevangenen? Verwoesten van Palestijnse huizen en gebouwen, of sadistischer nog: Palestijnen op straffe van een hoge boete dwingen de sloop van hun eigen huis zelf ter hand te nemen?
De lijst met wandaden is eindeloos, er is keuze te over voor een complete jaargang, en langer. Maar elke week weer verraden Voet en Schut journalistieke standaarden, door daar niet over te berichten. Hoor en wederhoor? Een vraaggesprek met een joodse of Israëlische criticus van de bezetting, of met een kritische Israëlische NGO, waar er nog aardig wat van zijn? Of, G’d verhoede, met een Palestijn of Palestijnse NGO? Niet in het NIW. Wat dan wel in het NIW? Een ‘vraaggesprek’ met Annabel Nanninga.
Als maar 10 procent van de verontwaardiging die Voet en Schut naar EAJG en mij persoonlijk uiten, gericht zou worden op de bezetting en de militaire knechting van het Palestijnse volk door de Israëlische staat, dan zou het NIW nog enig bestaansrecht hebben. Maar Voet raakt niet uitgezongen over haar ‘liefde voor Israël’.
Onder haar leiding is wekelijks sprake van journalistieke medeplichtigheid aan het verhullen van de feiten en van de schrijnende waarheid in Israël en Palestina. Onverdraaglijk. Schut bezoedelt en kruisigt iedereen die hier of elders een andere opvatting verkondigt, dan die hij betamelijk acht, of een ieder bij wie hij zo’n opvatting veronderstelt. Lasteren en schofferen is de redactie binnengeslopen, als een hoeksteen van beleid.
Eentonig draaien Schut en Voet hun journalistieke rondjes om dezelfde letters A en B – hij huilt over Antisemieten, zij heult met de Bezetting. Bij Schut tolt de naald van het moreel kompas om zijn as, hij speurt continu de horizon af naar weer een nieuwe ‘antisemiet’ en wentelt zichzelf in heilige verontwaardiging. Bij haar is de naald juist volledig vastgelopen: zij houdt haar hoofd dwangmatig 90 graden afgewend van de Israëlische dwingelandij. Voet lijdt aan Torticollis spasmodica, van hoofd én geweten.
Het toch al noodlijdende NIW is onder hun handen moreel vermolmd, zelf zijn zij moreel bankroet.
Jaap Hamburger
Voorzitter Een Ander Joods Geluid
