In een column op de radicale website Nieuwrechts weet Ebru Umar het zeker, de islamisering van Nederland is een feit, we worden onder de voet gelopen! Inhoudelijk klopt er niets aan die stelling, toch steekt deze racistische mythe steeds opnieuw de kop op. Met ‘de islamisering van Nederland’ wordt bedoeld dat Nederland door migratie en demografische ontwikkeling wordt omgevormd tot een islamitische staat waarin de islamitische religie en cultuur leidend zal zijn, en mogelijk zelfs islamitische wetgeving ingevoerd zou kunnen worden. Een doemscenario dat in Nederland al decennia uitgevent wordt door radicaal- en extreemrechtse politici.
In het spoor van de anti-islamretoriek die VVD-leider Frits Bolkestein begon te bezigen in de jaren ’90 was Pim Fortuyn een van de eerste prominente deelnemers aan het publieke debat die het had over ‘de islamisering van Nederland’. In 1997 publiceerde hij een pamflet getiteld ‘Tegen de Islamisering van Onze Cultuur’ en later werd de strijd tegen die vermeende islamisering speerpunt van zijn politieke partij Lijst Pim Fortuyn (LPF). Hoe het afliep met Fortuyn en later de LPF is bekend, er was in elk geval geen moslim bij betrokken. Hoe dan ook werd na de verkiezingen van 2002 voor het eerst duidelijk dat er in Nederland een electorale markt is voor islamofobie, met de angst voor islamisering als voornaamste speerpunt.
Na het ineenstorten van de LPF kwam er een bonte stoet van rattenvangers die had ontdekt dat er een verdienmodel zit in die angst voor islamisering. Niet alleen politici als Geert Wilders, Rita Verdonk en Thierry Baudet, maar ook traditionele partijen als de SP, het CDA en de VVD hebben er gebruik van gemaakt. En daar kwamen dan ook nog eens honderden schrijvers, bloggers, journalisten, televisiemakers, activisten en BN-ers bij die graag meeliepen in de optocht. Inmiddels zijn ze zelf de gevestigde orde en hebben we een extreemrechts kabinet in Nederland. Niet op z’n minst te danken aan de angst voor ‘de islamisering van Nederland’ die nooit meer verdween uit het publieke debat in dit land.
Al bijna drie decennia worden we nu met stevige bewoordingen gewaarschuwd voor ‘de islamisering van Nederland’. We worden overspoeld, het is een tsunami. Over een aantal jaar zijn moslims in de meerderheid en is Nederland een islamitisch land! Na dertig jaar kunnen we vaststellen dat er helemaal niets terecht gekomen is van die islamisering. Volgens de laatste cijfers van het CBS identificeert 6% van de Nederlanders zich als moslim. Twintig jaar geleden, in 2004, was dat 5,8%. Als het in dit tempo doorgaat zijn moslims over 4500 jaar in de meerderheid in Nederland. Ware het niet dat Nederland tegen die tijd allang is weggespoeld. Maar dat probleem is wat ingewikkeld voor populisten.
We worden nu al heel lang bang gemaakt met een botte leugen. Je kunt mij niet wijsmaken dat Wilders en veel van zijn kompanen dat niet verdomd goed weten. De geschiedenis leert dat angst zaaien en een vijandbeeld creëren werkt, en dat weet elke zelfrespecterende populist ook. Het is plat opportunisme ten koste van een minderheid, niets nieuws onder de zon.
Zelfs al als de toename van het aantal moslims in het hoge tempo zou gaan dat extreemrechts al jaren suggereert zit er nog steeds een addertje onder het gras: alle moslims worden over een kam geschoren. Het is een beetje als Henri Bontenbal de vrouwenhaat van de SGP verwijten. De meeste moslims zijn geen politieke islamisten, laat staan radicale fundamentalisten. Door continue over allerlei mogelijke gevaren te spreken wordt desondanks de gehele, nogal diverse, bevolkingsgroep verdacht gemaakt, met alle risico’s vandien. Terwijl het vooral gaat over mensen die gewoon het beste er van willen maken, net als de meeste andere Nederlanders.
Let ook op het taalgebruik waar ik eerder aan refereerde. Termen als ‘tsunami’, ‘overspoelen’ en ‘hordes’ dragen direct bij aan de ontmenselijking van (asiel)migranten en moslims in het bijzonder. Uiteindelijk is de suggestie dat Nederland zou kunnen islamiseren gewoon onomwonden racisme. Met een hypothetisch angstbeeld kunnen de uitdragers hun racistische opvattingen over moslims maskeren en tegelijkertijd die van hun (potentiële) electoraat legitimeren. Moslims zijn gevaarlijk, eng en raar.
Het spookbeeld van ‘de islamisering van Nederland’ is niets anders dan een variant op de racistische omvolkingstheorie waar in Nederland eindelijk, maar pas na de verkiezingen, aandacht voor ontstond in de media. Ik vrees dat ‘islamisering’ over dertig jaar nog steeds een hele gangbare term is in het publieke debat in Nederland. Volgens schema zou dan 6,3% van de bevolking zich moslim moeten noemen. De decennialange suggestie van het gevaar van islamisering is niet alleen een absurde overdrijving, maar vooral een racistische overdrijving.
Waardeer dit artikel!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.
Beeldcredit:MartinD, CC BY-SA 3.0 <https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0>, via Wikimedia Commons
