Het lijkt wel alsof het bekende boosbange schreeuwblog GeenStijl steeds serieuzer genomen wordt. Niet alleen door zichzelf, maar ook door bezoekers en politici. Hoe komt dat? En is dat wel zo’n gezonde ontwikkeling?
Als je tegenwoordig wel eens GeenStijl bezoekt lijkt het soms net alsof het blog zichzelf tegenwoordig beschouwt als een belangwekkend journalistiek medium. Jawel, er wordt getracht opinie te maken! Het ludieke en kwajongensachtige dat in het verleden ook deel was van GeenStijl heeft steeds meer plaatstgemaakt voor rancuneus activisme en stemmingmakerij. De toon daarentegen is niet veel veranderd, de gevestigde orde is altijd verdacht, de belediging is het belangrijkste stijlmiddel en dat wordt gecombineerd met puberaal taalgebruik.
Inmiddels claimt GeenStijl permanent het moreel gelijk. Het ‘politiek correchtse’ gedachtegoed doet sterk denken aan het humorloze eigen gelijk van de ‘linkse kerk’ in de vorige eeuw en is totaal niet bestand tegen kritiek. Wantrouwen is een belangrijke drijfveer en genuanceerde of meer beschouwende tegenargumenten zijn al snel elitair. Dit sluit prima aan bij de gevoelens van de bezoekers en reaguurders en dat voelen de makers haarfijn aan. De onderwerpkeuze lijkt wel volwassener geworden en dat kan zijn omdat de puberdoelgroep van weleer tegenwoordig vooral bestaat uit gefrustreerde dertigers en veertigers. Het welbekende onderschrift van het blog luidt Tendentieus, ongefundeerd en nodeloos kwetsend, een slogan die prima past bij een satirisch of ludiek bedoelde site maar strijdig is met de pretenties die de makers tegenwoordig lijken te hebben.
Waarom neemt GeenStijl zichzelf zo serieus? Kritiek wordt niet getolereerd. Wie zich kritisch uitlaat over de roze brigade kan er op social media bijna vanzelfsprekend op rekenen gestalkt te worden door het leger van reaguurders met beledigingen en verwensingen. Als je te kritisch bent op de site zelf krijg je als snel een ban (‘wegjorissen’ noemen ze dat.) Het gevolg is dat GeenStijl een in zichzelf gekeerd blog is waar de redactie vooral omgeven wordt door devote volgers die met hun reaguursels eer bewijzen aan hun helden. Dit draagt op geen enkele manier bij aan het zelfkritische vermogen van de site.
Politiek Nederland heeft GeenStijl ook een veel te groot podium gegeven. Uit angst voor schut gezet te worden is menig politicus bereid kunstjes te doen voor GeenStijl. Weinigen hebben het lef om GeenStijl te ontmaskeren als onderbuikmedium. Dit zogenaamde respect voor GeenStijl lijkt op gezag maar is vooral angst. Het sterkt makers en fans in de gedachte dat GeenStijl een geducht journalistiek medium is. Het grote succes van GeenPeil heeft dit effect alleen maar versterkt.
Het is ongezond dat GeenStijl zo serieus genomen wordt. Er zijn hele volksstammen voor wie het blog de voornaamste nieuwsbron is. Serieuze media worden door GeenStijl bij voorkeur geframed als ‘mainstream media’ (lees: deel van het establishment, elitair en misschien nog wel corrupt ook). En hoewel kritiek op traditionele media soms op z’n plaats is kan GeenStijl zich op geen enkele wijze meten met de echte pers. Echte media hebben een volwaardige redactie. Journalisten zijn doorgaans voor hun werk geschoold en proberen zich aan spelregels te houden. Journalistiek dient objectief te zijn, goede bronnen te hebben en hier respectvol mee om te gaan. Zeg maar het tegenovergestelde van Tendentieus, ongefundeerd en nodeloos kwetsend.
Als GeenStijl het eigen onderschrift serieus neemt is het op z’n best matige satire, als het denkt een journalistiek medium te zijn is het niet meer dan riooljournalistiek. Zo lang te veel lezers GeenStijl serieus nemen is het daarnaast vooral vervuiling van het publieke debat.
P.S.: Beste reaguurders en fans van GeenStijl, je bent van harte welkom hieronder een berichtje achter te laten, maar probeer niet al te voorspelbaar te zijn.
