Ik geloof niet dat ik heel aanrakerig ben. Ik heb eigenlijk nog nooit zo nagedacht over het aanraken van mensen.
Natuurlijk houd ik in intieme situaties wel van aanraken, over en weer, dat wist ik wel.
Maar nu daalt het besef een beetje in dat dat het ook wel een beetje is. En hoe fijn aanraken eigenlijk is.
Je familieleden niet meer aanraken, gewoon even een knuffel. Zelfs al ben ik er niet zo goed in. Dat is wel iets om te missen.
Vrienden die je niet meer ziet. Die raak je eigenlijk, nu ik er nog eens goed over nadenk, ook best vaak aan.
Maar dat aanraken zit er dus voor onbestemde tijd niet meer in. Dat raakt me wel.
Donatie mag.
