Al eeuwenlang zijn mensen begrijpelijkerwijs bang om levend begraven te worden. Daarom zijn er in het verleden diverse systemen ontworpen om de ondoden te beschermen tegen een abusievelijke premature begrafenis.
Hoewel de angst om levend begraven te worden waarschijnlijk van alle tijden is waren veiligheidsdoodskisten vooral in de 18e en 19e eeuw erg populair. De meest voorkomende accessoires waren belletjes of fluitjes verbonden met de buitenwereld om te laten weten dat je begrafenis een vergissing was. In sommige gevallen zou de voortijdig begravene ook nog een vlaggetje kunnen hijsen. Ook een pijp voor de zuurstoftoevoer was natuurlijk onontbeerlijk.
Zelfs in 1995 werd er nog veiligheidskist gepatenteerd. Deze moderne uitvoering beschikte over een alarm, luchtverversing, intercom, verlichting en zelfs hartbewaking.
Hebben deze veiligheidsdoodskisten veel mensen gered van een afschuwelijke dood? Waarschijnlijk niet. Voor zover bekend heeft nog nooit iemand een levende begrafenis overleefd dankzij zo’n kist. Maar we hebben er wel een hoop mooie ontwerpen aan te danken.
